φλογοδαίμονας

ο, Ν

(στην ποίηση) (κυρίως με μτφ. σημ.) ο ατμός που παράγεται όταν πέφτει νερό στη φωτιά («τεράστιος φλογοδαίμονας τών καραβιών ο αχνός», Παλαμ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < φλόγα + δαίμονας].